Ο Μάνος Μαρκάκης εργάζεται ως αθλητικός
συντάκτης. Στο Ι.Ε.Κ. ΑΚΜΗ στο Ηράκλειο τον γνωρίσαμε ως καθηγητή στο τμήμα
δημοσιογραφίας. Ωστόσο οι εκπλήξεις από μέρους του δε τελειώνουν. Πρόσφατα
μάθαμε ότι εκτός από τη δημοσιογραφική κάλυψη αθλητικών γεγονότων, μετέχει
δυναμικά σε αυτά!
Συγκεκριμένα ο κ. Μαρκάκης πριν από
λίγες μέρες «απαρνήθηκε» για μερικές ώρες την δημοσιογραφική του πένα, φόρεσε
τα αθλητικά του παπούτσια και έτρεξε
στον αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας. Τον συναντήσαμε και μιλήσαμε μαζί του με
αφορμή την νέα του «ιδιότητα» ως δρομέα του μαραθωνίου και μοιράστηκε μαζί μας
την εμπειρία του από τη διοργάνωση, την συγκίνηση που ένιωσε αλλά και το όνειρο
που κατάφερε να πραγματοποιήσει!
Πώς
είναι η εμπειρία να τρέχει κάποιος στην αυθεντική διαδρομή του μαραθωνίου;
«Είναι
φανταστική εμπειρία, ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα, κάτι που δεν είχα ξαναζήσει
και μπορεί να ήταν η πρώτη μου φορά σε διαδρομή του μαραθωνίου, γιατί εδώ και
κάποια χρόνια έτρεχα στα 10
χιλιόμετρα , αλλά ευελπιστώ να το ξαναζήσω κι άλλες
χρονιές».
Πόσο
καιρό προπονούσασταν για τη μεγάλη μέρα;
«Η
εντατική προετοιμασία ήταν περίπου τρεις- τέσσερις μήνες, ωστόσο από πριν είχα
ξεκινήσει να τρέχω και χρόνια τώρα τρέχω. Υπήρχε κάποια υποδομή».
«Ήταν επίπονο
και κουραστικό»
Δεν
είχατε ξανατρέξει σε μαραθώνιο και δεν είστε επαγγελματίας αθλητής. Ήταν
επίπονες για εσάς οι προπονήσεις;
«Φυσικά.
Αν αναλογιστεί κανείς ότι στους τρεις- τέσσερις μήνες που ήταν η προετοιμασία,
έτρεξα περίπου 600χλμ. Ήταν κάτι το οποίο δεν είχα ξαναζήσει. Όπως είπες κι εσύ
δεν ήμουν αθλητής, ούτε πάω να κάνω πρωταθλητισμό οπότε ήταν επίπονο και
κουραστικό τόσο σωματικά όσο και ψυχικά».
Τη
στιγμή που τρέχατε στο μαραθώνιο, ως δημοσιογράφος δεν νιώθατε μέσα σας δυο αντικρουόμενες
δυνάμεις να παλεύουν, και να θέλετε να γράψετε για το γεγονός;
«Είναι
ένα ερώτημα το οποίο το έχω αναρωτηθεί. Ωστόσο είμαι ένας άνθρωπος που θέλω,
και πρέπει, να ξεχωρίζω τα πράγματα, δηλαδή το χόμπι από τη δουλειά. Ωστόσο
επειδή είμαι και αθλητικογράφος, το τρέξιμο είναι ένα κομμάτι το οποίο θέλω να
προβάλω μέσα από τη δουλειά μου, καθώς πιστεύω ότι είναι ένα ανερχόμενο άθλημα
που μπορεί να δώσει πολλά στον κόσμο που ασχολείται. Είναι όμως σίγουρο ότι δεν
θα παρατήσω το χόμπι μου και θα προσπαθώ να το συνδυάζω και με τις διοργανώσεις
που θέλω να συμμετέχω».
«Τερματίσαμε
μαζί και ήταν κάτι παρά πολύ συγκινητικό, πολύ ωραίο»
Τρέχετε
μαζί με τον πατέρα σας. Ήταν εκείνος ο οποίος σας μύησε στον αθλητισμό και
συγκεκριμένα στην διαδρομή του μαραθωνίου;
«Στον
αθλητισμό δεν θα το έλεγα. Ήταν κάτι το οποίο το ήθελα ο ίδιος από μικρός.
Ασχολήθηκα με το μπάσκετ και στη συνέχεια με το τρέξιμο. Στον μαραθώνιο, ο
πατέρας μου ήταν ο μοναδικός λόγος που πήγα. Ήταν όνειρο του όπως μου είχε πει
να τερματίσουμε μαζί σε ένα μαραθώνιο. Εκείνος ασχολείται χρόνια ήταν ο
ενδέκατος του μαραθώνιος, εμένα ο πρώτος. Πήγαμε μαζί, τερματίσαμε μαζί και
ήταν κάτι παρά πολύ συγκινητικό, πολύ ωραίο».
Άρα
πραγματοποιήθηκε το όνειρο του μπαμπά σας;
«Στον
τερματισμό κατάλαβα ότι ήταν και δικό μου όνειρο να τερματίσω ένα τόσο επίπονο,
δύσκολο πράγμα με το άνθρωπο που με μεγάλωσε. Όσο τον έβλεπα να χαίρεται τόσο
χαιρόμουν κι εγώ ακόμα περισσότερο».
Είχατε
λοιπόν πολλά και ανάμεικτα τα συναισθήματα σας εκείνη την ημέρα;
«Φυσικά!
Αν δεν έχεις τρέξει σε μαραθώνιο δεν καταλαβαίνεις πως είναι η διαδρομή, πόσο
δύσκολη και επίπονη είναι ψυχολογικά και σωματικά. Ήταν πολλές οι στιγμές που
κατά τη διάρκεια του αγώνα είπα ότι θα σταματήσω όμως είχα στο μυαλό μου ότι θα
τερματίσω μαζί με τον πατέρα μου και ήταν αυτό το οποίο με κράτησε στον αγώνα»!
Ειρήνη- Ελένη Καλαϊτζάκη (φοιτήτρια
αθλητικής δημοσιογραφίας Ι.Ε.Κ. ΑΚΜΗ Ηρακλείου Κρήτης)
Φωτογραφίες: Μάνος Φουστανάκης (φοιτητής
αθλητικής δημοσιογραφίας Ι.Ε.Κ. ΑΚΜΗ Ηρακλείου Κρήτης).
