Η τράπεζα τροφίμων από το 2008 αποτελεί δραστηριότητα του φιλόπτωχου ταμείου, το οποίο είναι τμήμα του Πνευματικού Κέντρου της Αγίας Βαρβάρας. Η ιδέα ίδρυσης της τράπεζας τροφίμων προήλθε από τον Μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας κύριο Μακάριο σε συνεργασία με το συμβούλιο που υπήρχε τότε στο Πνευματικό Κέντρο, οι οποίοι βοήθησαν στην οργάνωση και στο στήσιμο της τράπεζας. Στην τράπεζα τροφίμων υπάρχουν τέσσερεις υπεύθυνοι διορισμένοι από την Μητρόπολη Γορτύνης και Αρκαδίας. Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που είτε με προσωπική εργασία, είτε με προσφορά αγαθών συμβάλουν με το δικό τους τρόπο στη διατήρηση της τράπεζας τροφίμων.
Η τράπεζα λειτουργεί τις Τετάρτες και οι οικογένειες που έχουν ανάγκη μπορούν να προμηθευτούν μια φορά το μήνα προϊόντα μετά από την καταγραφή των στοιχείων τους από τους υπεύθυνους της τράπεζας.
Είχαμε την τύχη να μιλήσουμε με τον εφημέριο Νικόλαο Κοκολάκη, πρόεδρο του Πνευματικού Κέντρου της Αγίας Βαρβάρας.
Πέρα από τους υπεύθυνους της τράπεζας τροφίμων υπάρχουν και αφανείς ήρωες που προσφέρουν βοήθεια;
πάτερ Νικόλαος: «Φυσικά. Αυτή είναι άλλωστε και η φιλοσοφία της τράπεζας τροφίμων. Δηλαδή να παίρνει και να δίνει αγαθά. Αυτό σημαίνει ότι όσοι έχουν οικονομική δυνατότητα και θέλουν, μπορούν να δωρίζουν τρόφιμα μακράς διαρκείας, από τη στιγμή που δεν δεχόμαστε χρήματα. Ακόμη και κάποιες φορές που άνθρωποι πρόσφεραν χρήματα τους προτρέψαμε στο να αγοράσουν προϊόντα και να τα δωρίσουν. Όπως και έκαναν».
Συνεπώς υπάρχει ανταπόκριση από τον κόσμο στη δωρεά αγαθών.
πάτερ Νικόλαος: «Υπάρχει ανταπόκριση από τον κόσμο. Με τη πάροδο του χρόνου, επειδή έχουν αρχίσει και δυσκολεύονται οικονομικά περισσότεροι άνθρωποι, έχει μειωθεί η προσφορά. Όμως υπάρχουν κάποιοι που συνεχίζουν να προσφέρουν».
Πόσα περίπου προϊόντα έχουν περάσει από την τράπεζα τροφίμων;
πάτερ Νικόλαος: «Φυσικά και δεν μπορούμε να υπολογίσουμε ακριβώς τα κιλά, έχουν όμως δοθεί εκατοντάδες κιλά προϊόντων, κυρίως αλεύρι, ζάχαρη, μακαρόνια και όσπρια».
Μιλήσαμε επίσης και με τις δύο από τις τρεις εθελόντριες στην τράπεζα τροφίμων την Αριστέα Καρπουτζάκη και την Μαρία Μανωλακάκη. Η τρίτη εθελόντρια θέλησε για προσωπικούς της λόγους να κρατήσει την ανωνυμία της και να μην προβάλει την προσφορά της.
Πόσο σημαντική θεωρείτε ότι είναι για την σημερινή κοινωνία μια τράπεζα τροφίμων;
Αριστέα Καρπουτζάκη: «Θεωρούμε ότι με τη σημερινή κρίση που υπάρχει ότι είναι πολύ σημαντικό για μια πόλη ή για ένα χωρίο να υπάρχει τράπεζα τροφίμων, γιατί βοηθούνται οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη. Είναι πολύ σημαντική αυτή η κίνηση από τις ενορίες γιατί πολλοί άνθρωποι χρειάζονται υποστήριξη».
Τι βλέπετε στα μάτια των ανθρώπων που έρχονται να προμηθευτούν αγαθά από την τράπεζα;
Αριστέα Καρπουτζάκη: «Είναι ποικίλα τα συναισθήματα που διακρίνουμε στα πρόσωπα των ανθρώπων. Αρχικά αντικρίζουμε τη λύπη και στη συνέχεια όταν προμηθευτούν αγαθά βλέπουμε τη χαρά ακόμη και με τη λίγη αυτή βοήθεια που η εκκλησία έχει τη δυνατότητα να προσφέρει. Κάποιοι νιώθουν ντροπή, άλλοι έρχονται με σκυμμένο κεφάλι αλλά όταν φεύγουν από εδώ είναι όλοι ευχαριστημένοι και μας εύχονται τα καλύτερα και για εμάς και για τις οικογένειες μας».
Υπήρξε κάποιος φόβος στην αρχή ότι δεν θα σας εμπιστευτούν οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη και κατά συνέπεια δεν θα προμηθευτούν αγαθά;
Μαρία Μανωλακάκη: «Αυτό δεν το σκεφτήκαμε ποτέ, γιατί από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε η τράπεζα τροφίμων ο κόσμος ερχόταν. Άρα αυτό μας έδειξε ότι μας εμπιστεύτηκαν. Υπάρχει περίπτωση κάποια άτομα που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη για προσωπικούς τους λόγους να μην έρχονται. Εμείς από τη μεριά μας προσπαθούμε να ενημερώσουμε ότι λειτουργεί η τράπεζα τροφίμων και ότι μπορούμε να βοηθήσουμε».
Πέρα από την εχεμύθεια ποια άλλα στοιχεία θεωρείτε ότι πρέπει να έχει κάποιος που προσφέρει εθελοντική εργασία;
Αριστέα Καρπουτζάκη: «Πρέπει να έχει ευαισθησία, να αγαπάει το συνάνθρωπο, να είναι δοτικός και φυσικά να θέλει να βοηθήσει. Στην περίπτωσή μας αφιλοκερδώς. Κατά τη γνώμη μου είναι συναισθηματικά γεμάτος όποιος βοηθάει τους άλλους ανθρώπους».
Μαρία Μανωλακάκη: «Πολλές φορές μπορεί να φύγουμε στενοχωρημένες και συγκινημένες από τον πόνο του άλλο, που θα έρθει εδώ να πάρει κάποια τρόφιμα. Στην αρχή περιμέναμε ότι θα ήταν πιο ανώδυνο. Όμως πάντα στο τέλος νιώθουμε μια ικανοποίηση που μπορέσαμε να βοηθήσουμε».
Περά από τα τρόφιμα προσφέρετε και «ψυχολογική» βοήθεια στους ανθρώπους που έρχονται εδώ;
Μαρία Μανωλακάκη: «Είναι κάποια άτομα που έχουν την ανάγκη να μιλήσουν και να πουν κάπου τον πόνο τους, το πρόβλημά τους και να ζητήσουν τη γνώμη μας ή τη συμβουλή μας. Εμείς αντικειμενικά θα πούμε τη γνώμη μας. Έχει τύχει να μας ευχαριστήσουν άνθρωποι για τις συμβουλές που τους δώσαμε γιατί θεώρησαν ότι τους βοηθήσαμε αρκετά στο πρόβλημά τους».
Πως νιώθετε που προσφέρετε εθελοντική εργασία;
Αριστέα Καρπουτζάκη: «Καλύτερα θα ήταν να μην υπήρχαν δυσκολίες για τις οικογένειες, όμως υπάρχει ανάγκη και εμείς χαιρόμαστε που βοηθάμε τον συνάνθρωπο. Και είναι μεγαλύτερη η χαρά όταν καταστήματα του χωριού προσφέρουν προϊόντα. Για παράδειγμα κάποιες Τετάρτες καταφέρνουμε να παρέχουμε τις οικογένειες φρέσκο ψωμί. Τότε η χαρά πολλαπλασιάζεται».
Καλαϊτζάκη Ειρήνη- Ελένη (Φοιτήτρια Αθλητικής Δημοσιογραφίας, Ι.Ε.Κ. ΑΚΜΗ Ηρακλείου Κρήτης)
